*ठळक बातम्यांच्या आवाजातील अजब रसायन प्रदीप भिडे ;* *स्मृतीदिनी त्यांच्या आठवणींवर एक प्रकाशझोत*
_संगमनेर [ आर जे शामलोचन_]
काही माणसं आपल्यातून कायम निघून जातात ? परंतु त्यांच्या आठवणी, त्यांचा आवाज आपल्या कानावर पडताच त्या व्यक्ती आपल्या सहवासात आजही असल्याचे प्रत्यक्ष जाणवते. जणू हा स्मृतीचा उजाळाच. ती व्यक्ती तहहयात आपल्या सोबत असल्याचे जाणवते. त्यांच्या अनेक आठवणी आपल्या नजरेसमोर येतात, त्या चिरंतन. कायम स्वरूपी दडलेल्या ह्या आठवणी नेत्रपटला समोर तळलतात.
आकाशवाणी, दूरदर्शन वरील गाजलेला तो एक ठळक आवाज, त्या आवाजाचे अजब रसायण म्हणजेच प्रदीप भिडे. ७ जून हा त्यांचा स्मृतिदिवस जणू पावसाला झालेली सुरुवात. तशा आवाजाच्या सरी या बातम्यातून सतत ओसरत असत. प्रदीपजींना जाऊन तीन वर्षे पूर्ण होत आहेत. ७ जून हा त्यांचा स्मृतिदिवस. त्या आठवणींना उजाळा देण्यासाठी राजगृह न्यूज कडून शब्दावलीची ही आदरांजली.
"ठळक बातम्या" शब्द कानी पडताच प्रथम नजरेसमोर येत असे तो म्हणजे प्रदीप भिडे यांचा चेहरा. एक उत्कृष्ट निवेदक म्हणून प्रदीप भिडे यांचा आदर्श आजच्या वृत्त निवेदकांनी घ्यावा. आकाशवाणी, दूरदर्शन, सह्याद्री वाहिनी या ठिकाणी वृत्त निवेदक म्हणून त्यांच्या बातम्या आजही स्मरतात.
वृत्त निवेदक, प्रदीप भिडे हे नाव उच्चारताच नजरेसमोर प्रथम येती ती 'ठळक बातमी' आणि त्यांची प्रतिमा. आवाजाशी जोडलेले एक नातं असतं. असं म्हणतात. काही माणसे शब्द उच्चारताच कानात पडलेल्या आवाजावरून त्या व्यक्तीची प्रतिमा तयार होत असते. आपल्या कानात आणि मनात. अशी दिल दिलखुलास माणसे कमीच असतात. बातमी देत असतानाही चेहऱ्यावरील बोलके हावभाव जणू बातमीचा मतितार्थ सांगणारा प्रदीपजींच चेहरा आजही नजरेसमोरून जात नाही. खरंतर प्रदीप भिडे बातमी देत असताना जणू त्यांचा चेहराच आपण वाचत तर नाही ना ? असा भास प्रत्येक श्रोत्यांना, प्रेक्षकांना होत असल्याचे आजही जाणवते. जणू त्यांची वाणी म्हणजेच आकाशवाणी, तर दूरदर्शन आणि प्रदीप भिडे एक अजब नातं. दुरून का होईना मनातील वसलेले त्यांचे दूरचे दर्शन हे कायम मनात जशाच तसे आजही आहे. माझ्या शालेय आणि कॉलेज जीवनात प्रदीप भिडेंच्या बातमीचा क्षण हा ' 'न्युज टाईम'' म्हणून आम्ही त्यावेळेस आवर्जून ऐकत होतो. तसा मी फर्ग्युसन कॉलेजचा विद्यार्थी.
भविष्यात मला असे कधी घडेल असे कधीच वाटले नाही. ( प्रदीप भिडे सुद्धा एकेकाळी फर्ग्युसनचे विद्यार्थी होते.) याचा मलाही त्याकाळी सार्थ अभिमान वाटाला. आवाजातील शुद्धता, स्पष्टता, अभिराम असलेले असे शब्द बातमीला रमनीय करणारे असेच ते होते. निवेदक असावा तर प्रदीप भिडे सारखाच. भारदस्त अशा व्यक्तिमत्त्वाला साजेसा असा आवाज लाभलेले भिडे आज आपल्यातून निघून गेले. 'ठळक बातम्या' जणू त्यांच्या शब्दशैलीची एक गरिमाच होती. त्यांच्या स्मृतिदिना निमित्त त्यांच्याच आठवणीची बातमीतून मनोभावे माझी श्रद्धांजली.
_संगमनेर शहरांशी कौटुंबिक नाते संबंध_ श्रीधर आणि जगन्नाथ हे दोघे भाऊ. कृष्णराव भिडे आणि प्रदीप भिडे हे दोघे सख्खे चुलत भाऊ. तर दिगंबर सराफ विद्यालयाचे संस्कृत विषयाचे अध्यापक संतोष भिडे हे नात्याने त्यांचे पुतणे आहेत. संतोष भिडे सांगतात संगमनेर येथील एका कार्यक्रमात वरिष्ठ निवेदिका, पत्रकार स्मिताजी गुणे यांनी प्रदीपजी भिडे यांची एका कार्यक्रमा दरम्यान मुलाखत घेतली होती. दुसरी आठवण सांगतात की, प्रदीप भिडे यांचे आई वडील माझे काका काकू शिक्षक होते. वेळोवेळी बदल्या झाल्याने ते काही काळ पंढरपुरात आणि पुण्या मध्येही नोकरी निमित्ताने वास्त्यव्यात होते.
गज़लकार प्रदीप निफाडकर हे प्रदीपजी भिडे यांच्या आठवणी विषयी सांगतात. प्रदीपजी निफाडकर हे तर माझे पत्रकारिता क्षेत्रातील गुरूच 'गज़लदीप' निफाडकर आठवणी बाबत सांगतात. ते म्हणतात. दैनिक सकाळच्या वतीने नाट्य स्पर्धेच्या प्रसंगी त्यांच्याशी दूरध्वनीवरून बोलणे झाल्याची आठवण ते करून देतात. आज जेवढ्या वृत्तवाहिन्या आहेत ,त्या वृत्त वाहिन्यांच्या निवेदका पैकी प्रदीप भिडे एक अफलातून निवेदक होते. प्रदीप भिडे आणि माझा संपर्क फोनच्या माध्यमातून एकदाच आला होता. निवेदन कसं करावं याचे एक उत्तम उदाहरण म्हणजे प्रदीप भिडे. कुठेही ओरडा ओरडीचा लवलेशही त्यांच्या निवेदना मध्ये उभ्या आयुष्यात कधीच दिसून आला नाही. अशी माणसे विरळीच असतात. विविध विषयाची जाण असलेला निवेदक, त्यांच्या दिसण्यातही गोडवा होता. आजच्या निवेदकांनी त्यांचा आदर्श घ्यावा आणि तो जपून ठेवावा.
*_शब्दांकन :-_* भारत रेघाटे ऊर्फ आर जे शामलोचन